EVEN STILSTAAN ...

Er is er eentje jarig vandaag... dochter Kim.
Al een tijdje ligt het tijdschrift 'markant magazine' '03 - mei 2013 op m'n bureau opengevouwen op een mooie vers.
Geen gedichtje van mij (dat 'dichten' deed ik al op haar fb-account... ) maar dat geeft niet denk ik. Ik vind het gewoon een schitterende tekst. Nog een fijne verjaardag meid. X

Floep

weet jij
vraagt zij
hoe dat ging bij mij?

ik denk na.
niet lang. wel diep.
diepzeediep. 

met mijn ogen dicht
en mijn handen
in mijn haar
en aan mijn tenen voel ik
zachtjes het vroegervraagje kriebelen

en ik zeg
FLOEP
deed jij
jij floepte uit mij

jij was de eerste in de rij
en jij stampte heel hard
in mijn zij
zo ging dat vroeger
in die buik van mij

ze denkt na
heel diep. en snel.
straaljagersnel.

haar grote ogen
haar handen
in de zij en

en ze springt op en neer want
diep in haar hart kriebelt het
woordje 'floep' haar zachtjes zenuwachtig

en ze zegt
echt waar?
en jij?
was jij dan blij met die floep van mij?
met die stamp in je zij
was je daarmee blij?

en ik dacht niet meer na
geen handen in mijn haar
geen grote ogen open

maar straaljagersnel
gaf ik haar een
diepzeediepe knuffel
en mijn hart riep hard:

natuurlijk jij!
was ik blij met jou erbij!

en jij?
wat dacht jij?
van zo'n mama als mij?

(vers voor de voorleesweek)
(hoe ging dat bij jou?) 

Nee, nee, ik bedoel hier niet FOTODOOS mee - de prachtige fotoblog van Piet  (een beetje reclame kan nooit geen kwaad hé Piet ) maar een foto (of liever twee) van Kim (mama van Rune) toen zij jaren geleden ook in een doos speelde.

Klik op de foto's om te vergroten.

(de foto's zijn vroeger ingescannd op een mindere kwaliteit.)

Bedankt lieve Kim voor het doorsturen.... het bespaart me een heel zoekwerk

Een fijne zondag allemaal!

De rijp was van de bomen, dus geen witte kerst

De gevulde kalkoen in de oven en alles stond klaar voor de rest...

Ik dacht lekker rustig vanavond, gewoon met ons vijf

maar uiteindelijk waren we met zes.

Kim kwam met Rune en zegt bij het binnenkomen: "mama, ik zal haar jasje wel uitdoen dan weet ik waar ik het leg..."
Raar dacht ik... anders zegt ze zoiets nooit. Waarom kan ik nu Rune's jas niet gewoon uittrekken ...?? en ik zag dat ze verdomd lang treuzelde om dat kind haar jas uit te doen...

Marc ging Hans ophalen en toen die eenmaal binnen waren trok Kim dan eindelijk Rune's jasje uit. Gelukkig bleven ze niet al te lang weg want anders zou Rune het wel hééééééél warm hebben gekregen.

Zo, jasje uit ... op het moment dat ik haar een knuffel wil geven zie ik een tekst op haar t-shirt staan... kijk maar even mee...

Niks aan de hand... een kusje dus... Op hetzelfde moment denk ik: 'waar heb ik die tekst nog gezien of gehoord...' en ik roep Rune even terug bij me.

Even omdraaien kindje... oooooooooooooooooooh... kijk maar eens naar het vervolg van de tekst...

ja, ja, wat hier al werd gesuggereerd door Kim zelf (en geraden is door mizzD en Dingske) is waar! Rune krijgt er een broertje of een zusje bij in augustus volgend jaar!

Super vinden we dat! En een wonder ook... want zwanger raken is niet zo evident voor Kim... na het terugplaatsen van een embryootje, enkele weken geleden, is Kim opnieuw onmiddellijk zwanger!

Eigenlijk had Kim me een beetje om de tuin geleid... ik was dan ook verrast met dit nieuws. Enkele weken geleden zei ze me dat het niet gelukt was; dat ze er rekening mee had gehouden dat het mogelijks niet zou lukken bij een eerste poging. Ik was toen een beetje verdrietig maar liet dat toen niet merken. Neen, ik had er geen rekening mee gehouden dat ze met deze verrassing zou aankomen...

De kerstman heeft ons met een superkado bedacht en het werd dus een zalige kerstavond!

Alleen voor Kim was het wat minder. Eten en vooral eten ruiken gaat nu even heel moeilijk. Zij heeft het meeste dus aan haar voorbij moeten laten gaan. En Rune, die is lekker bij Opa en Oma blijven slapen zodat mama Kim even kon bijslapen.
De kerststal hebben we dus gelaten voor wat hij was dit jaar. We hadden hier ons eigenste kerstekindeke in spé in huis.

Verschillende maanden geleden kregen we van de kinderen een Bongo geschenkbon 'Ontbijt met bubbels'. Dit is een geschenkbon in een box waarin ook een boekje zit met verschillende adressen van deelnemende zaken.

Je kan dan je keuze maken waar je dit ontbijt voor 2 personen wilt gebruiken. Zonder aarzelen heb ik gekozen voor de 'Carpe Diem' in Brugge. Dat kon niet slecht zijn...

Gisterenochtend zijn we dan eindelijk dit heerlijke ontbijt gaan nuttigen.
In de Carpe Diem in de 'Week van de Smaak'.
En... gesmaakt dat heeft het.
De 'Week van de Smaak' staat dan wel in het teken van Italië maar voor mij mocht het voor deze keer toch typisch Belgisch zijn hoor! Het adres is ECHT een aanrader.

We werden ontvangen met een parelend glas champagne. Een waar genot op een nuchtere maag...
Al snel werd een mandje heerlijk geurende broodjes en koffiekoeken gebracht; een schaaltje met kaas en ham; een vers gekookt eitje, 2 soorten marmelade, vruchtensap, een heerlijke kop koffie en nog een stukje appelgebak toe...

Je kunt zeggen "thuis is het toch ook heerlijk ontbijten"; inderdaad.... maar dit was pure verwennerij. Ik heb heel langzaam gegeten en genoot van elk hap in die overheerlijke broodjes en koeken... de champagne erbij smaakte heerlijk... de koffie smaakte naar nog...

Als ik nog eens in Brugge ben weet ik alvast waar naartoe!

Na ons heerlijk langgerekt ontbijt genoten we van nog een mooie wandeling door deze heerlijke stad.

Kim en Hans hartstikke bedankt!  We hebben allebei genoten... we vonden dit een super kado.

18 augustus 1977 – 30 jaar geleden… 30 jaar!

Heel vroeg in de ochtend… eigenlijk in de nacht, iets na middernacht werd ik wakker met een raar gevoel… ik was bijna 36 weken zwanger en iets deed me wakker worden… vliezen gebroken…in paniek naar beneden, in het pikkedonker want om de een of andere reden was er geen elektriciteit… ook dat nog.

Met behulp van een zaklamp maakte ik me klaar om naar het ziekenhuis te vertrekken. Moet een zicht geweest zijn: een stapel handdoeken tussen de benen en zo de auto in.

Toen we voor het rode licht moesten stoppen net aan de oprit van de snelweg schoot me opeens te binnen dat we er eigenlijk nog niet uit waren welke naam we zouden geven mocht het een meisje zijn.

Je verraste ons zo midden in de nacht… je was uitgerekend voor 15 september maar je had haast en wij hadden nog geen naam.

Een jongen, ja daar waren we het over eens: Bernd zou het worden maar een meisje…?  

Op de 3 kilometer die we moesten rijden naar het UZ besloten we – indien het een meisje zou zijn – om haar Kim te noemen. Kim… niet van Kim Novak of zo… maar gewoon KIM: de einder, de verte, de horizon.

Toen we aankwamen op de spoed wou men me terug naar huis sturen. Ik had nog helemaal geen weeën… neen ik voelde niks en ze vonden het niet nodig om mijn gynaecoloog er bij te halen.

Omdat ik geen baarmoederhals had (huh… een kleine afwijking van de natuur…) bleef ik maar aandringen om er de gynaecoloog toch maar bij te halen; ik wist zeker dat alles snel zou gaan.

Gelukkig geloofden ze mij en om twintig voor 5 werd onze dochter geboren en ja hoor… we noemden ze Kim. Zonder aarzelen.

Een heel klein meisje was ze... van 1990 gram. Een vechtertje ook – en dat is ze nog altijd! Een maand verbleef ze op neonatologie – eerst in de couveuse gedurende 2 weken en daarna in een bedje. Ik was er dagelijks zeker een 3-tal keer te vinden en op haar deur werd een papiertje gekleefd met “mama komt zelf flesje geven”.

Ik voelde me verdrietig toen ik haar daar moest achterlaten maar wou dat niet tonen. De dag dat we haar mochten meenemen naar huis zal ik nooit of ter nooit vergeten!

En vandaag wordt onze Kim 30 jaar! Proficiat Kim… en toen ik je gisteren vroeg of je het erg vond om 30 jaar te worden zei je volmondig “nee”. Your my girl… het is niet de leeftijd die telt, maar hoe je je voelt!

Dit gedichtje werd gemaakt door je overgrootvader (de vader van mémé Jeftje) en werd op een kaartje geschreven een paar dagen voor je geboorte. Bij dat kaartje zat een 'gift' om iets mee te kopen voor jouw geboorte.

Ondertussen heb je zelf een dochtertje van een jaar! Ik zie jou soms in haar... ze lijkt voor een stuk op jou; vooral het goedlachse. Zie maar eens naar deze foto van toen je zelf ongeveer 1 jaar was ... Je lachte al even mooie als dat gekke smurfje.